Lindi në Shkodër më
1882. Atdhedashuria e dalloi që në bankat
e shkollës. Më vonë ai merr pjesë
bashkë me Luigj Gurakuqin me Hilë Mosin
në kryengritjen e Malësisë së
Madhe dhe bëhet këngëtari i saj. Pas
shpalljes së Pavarësisë, në vitet
1913-1914, bashkë me Hilë Mosin boton në
Shkodër gazetën "Shqypnia e re".
Dy poetët atdhetarë nëpërmjet
kësaj gazete me artikuj dhe vjersha të shumta
luftuan me guxim kundër propagandës antishqiptare,
goditën Komisionin Ndërkombëtarqë
qeveriste qytetin dhe përkrahte feudalët.
R.Siliqi, gjithashtu, u përpoq me të gjitha
forcat për demokratizimin e pushtetit dhe për
vendosjen e arsimit laik dhe falas në luftë
me klerin reaksionar dhe të huajt. Më 1915
poeti lufton për mbrojtjen e Shkodrës kundër
synimeve malazeze.
Më vonë largohet nga politika, punon si
nëpunës në Vlorë, Tiranë
dhe si avokat në Shkodër. Vdiq më 1936.
Libri i vetëm që nxorri në dritë
R.Siliqi është "Pasqyra e ditëve
të përgjakshme" (1913) kushtuar Kryengritjes
së Malësisë së Madhe ku mori pjesë
edhe vetë. Përveç kësaj, Siliqi
botoi vjersha në organe të ndryshme, la
edhe dorëshkrime. Tematika e vjershave të
tij është atdhetare dhe shoqërore.
Ai lëvron edhe vjershën satirike. Krijimtaria
e tij poetike shquhet për idetë demokratike,
për simpatinë ndaj luftëtarëve
të thjeshtë malësorë, për
dufin luftarak, thjeshtësinë, ndikimin e
frytshëm nga poezia popullore. Vlerën artistike
poesisë së tij ia zbehin notat retorike,
që vihen re herë pas here dhe gjuha e papërpunuar.
Megjithatë ka vjersha shprehëse si "Tradhtarëve
të kombit" dhe "Mehmet Shpendi"
ku portreti i trimit që i dha emrin vjershës,
jepet me forcë epike dhe ngjyra legjendare.
Kur' nuk gjendet zbathë e zdeshun
Por gjithmon' gatue për pritë.
N'zheg e n'shi e n'borë e breshën
shtati i tij gjithmonë vaditë.
Shpesh Siliqi i ndërthur motivin atdhetar me
atë shoqëror.
Poemthi "Luftëtari ynë" është
i afërt për nga tematika me vjershën
"Shpërblimi" të Asdrenit dhe "I
mbetuni" të Mjedës. Heroi i tij është
një fshatar i varfër që, për lirinë
e atdheut, rrëmben pushkën dhe jep jetën
në luftë. Poeti proteston kundër klasave
të pasura që i lanë fëmijët
e këtyre luftëtarëve pa mbrojtje:
Dyert të huaja të kërkojnë
Për një kojë bukë të thatë!
Protesta ndaj padrejtësive shoqërore ndihet
edhe në krijime të tjera të fundit
të R.Siliqit sidomos në vjershën e
gjatë "Burim poetik".
Vepra më e njohur e R.Siliqit dhe më e realizuara
është poemthi lirik "Mrika në
shkangull". Këtu gjejmë shfaqe spontane
të realizmit, edhe pse vepra në tërësinë
e saj është romantike. Mrika, një vajzë
e re, e çiltër, plot ëndrra, gabon
në dashuri dhe i jep fund jetës. Poeti e
mbron forcën e dashurisë, dëshirën
për lumturi dhe proteston kundër shoqërisë
patriarkale e hipokrite, që me zakonet e saj
të egra bëhet e pamëshirshme ndaj të
pafajshmëve. Vepra, përveç mendimit
tepër të avancuar për kohën ka
edhe vlera artistike. Poeti ka arritur këtu një
thjeshtësi dhe natyrshmëri, një ngrohtësi
ndjenje që u mungon krijimeve të tjera.
Poema spikat për vëzhgimet e holla psikologjike
që ndriçojnë botën shpirtërore
të heroinës. Tablotë e natyrës,
plot ëmbëlsi e hijeshi, me ngjyra romantike,
janë në funksion të ndjenjave të
protagonistes. Poema është e llojit shoqëror-psikologjik.
