Në atmosferë gjezdisin,
si fluturaz të bardha,
mijra petalez lili
që shqiten nga kurora e dimrit,
Toka, në floqzit' të lerë,
e bardh' është' stolisur
e fjandasen nj'mbretëri
fatazish e magjisur.
Zbardhullia shtrohet gjer horizontit
në një qetësi të thellë
si gjumi i pafajësisë
ktu e ktje i ndarë
nga këndime mali
të trimërisë.
Njeriu i penguar
përrëz zjarrit që bubulisën,
fëmijës i tregon
si floqzit vazhdojnë
e zbriten… zbriten lehtësisht…
për të kullojnë
e të mburojnë
tokën
t'ëndërrnj ëmbëlsisht.
Ajo pëlhurë e bardhë
ëndrrat që ka në gji
i kthen në verë
në vërtetësi
me lule bukurusha
me ara në mbleri.
------------------------------------------------------
Koment
Peisazh dimri, qetësi fshatarake si qëmoti.
Poeti habitet me bukurinë e borës, me vallen
e flokëve të borës, por, si bujk i
mirë , edhe gëzohet mbasi e di që ajo
shtresë e bardhë do t'i falë tokës
vlagën e nevojshme për të mbjellat.
