Syt'e tu, vetëtimtarët,
i mbulon pluhur i zi.
Syt'e tu vetëtimtarët ndezin yj mi vala
detesh.
Me vështrim të perënduar, kaq hirplotë
ti më mbetesh
Si t'i fshesh qipall'e rëndë të paçmuarat
stoli.
Kur i pash'oh! Në nat'helmi, hën'e largë-ish
derdhur n'ar.
Kur i pashë në nat'helmi, ar i derdhur m'u
bëj zija:
M'u bë gas ndaj fërfëllonte vgjeri-i
shenjt' hijen e tija:
Mi shtrat fletë sapo shtruar...na shij qjelli
zilitar...
Syt'e tu- enigm' e kohës; syt' e tu-çudi
pa çmim;
Syt'e tu- çkëlqim gazmuar i skëterrës
dhemshurishte.
Kish durim yll' i zhuritur, yll me zjarr durimi kishte,
Që krijoj kaq dritë djelli, që mbaroj
kaq dëshërim.
Syt'e tu vetëtimtarët, sillen qark gjerakorisht.
Syt'e tu vetëtimtarët ëndërojne-aq
të qetuar.
Ndaj shtron hijen vgjeri-i shentë kur i putha-i
llaftaruar,
Syt'e tu vetëtimtarët buzëqeshnë
dhemshurisht
