Tek "Në stuhi" shfaqet
personi i molisur nga jeta, dera e shtëpisë
dhe trari mbi të; fërshëllima e stuhisë
dhe rrëkëllima e trarit; vetëm kaq.
Për këta përbërës rrëfen
narratori, në vetën e tretë. Molisja
është gjithëpërfshirëse dhe
subjekti-personazh ndien nevojën të ikë
nga trualli i vet, por nuk e le sedra, e mbase diçka
më e thellë. Stuhija ushtron një terror
dhe Ai, ankthshëm, e ndien peshën këtij
terrori që artikulohet përmes rrëkëllimit
të trarit që mban peshën e shtëpisë.
Dhe, në vend të rebelimit, të ikjes,
pason tërheqja, rrudhosja dramatike në vetvete.
Rrethi mbyllet përfundimisht dhe stuhia zotëron
si në pranga hapësirën (Truallin).
