Raporti i gërshetuar dhe i ndërvarur
mes fateve indivduale dhe kolektive, në kuadër
të këtij narrazioni realíst dokumentar,
është i qartë në pozicionim dhe
i përcaktuar nga këndvështrimi autorial.
Gjendja sociale, drama e përgjithshme kolektive
është sfond i përbashkët që
e nxit, e motivon dhe e përcakton tekstin. Brenda
kornizës globale shtypje-skamje përcaktohet
logjika individuale. Uniformitetí i kësaj
hapësire nënkupton njëtrajtshmëri
kolektive në përditshmërinë e
jetës. Dhuna dhe varfëria, i bën njerëzit
më të ngjashëm, por dhe më të
përafërt në ndërdije, meqë
mekanizmi mbrojtës sikur rri i zgjuar nën
një si kotje të përhershme dhe shpërthen
në sipërfaqe gjatë vërshimeve
të dhunës. Pikërisht për këtë,
në botën e fshatit të rrëfyer
nga Nazmi Rrahmani,,familja ngrihet, në shkallë
kulti, meqë është i vetmi institucion
që mbron vlerat dhe substancën e rrezikuar
kolektive kombëtare. Kështu mund të
kuptohet dëshira e ethshme për të siguruar
fëmijën si trashëgimtar mashkull, siç
ndodh tek romani "Malësorja". Vizioni
për trashëgimi dhe për mbrojtjen e
bërthamës familjare në këtë
vepër, spontanisht e figurativisht shtrihet si
synim për të ruajtur vatrën e të
parëve, truallin, atdheun...
