Sonte ne të dy
jemi dy sy të kësaj sogje
Orët zgjuar
Do të rrinë, këmbanat zgjuar
Sonte unë e ti
jemi ai zgjim i zekthët
Ujqit në këmbë
Do të jenë, Kosova në këmbë
Natë që s'more
Pushkë, as të mori pushka
----------------------------------------
Sogje - në kuptimin në, roje, në zgjim.
Është karakteristikë për Shkrelin
mënyra koncize e të shprehurit. Shqetësimi
krijues vjen në natyrën e lirikës personale
për Kosovën. Poetit i mjafton vetja Unë
dhe tjetri Ti që Kosova të mund të
qëndrojë dhe të mbijetojë. Poezia
është shkruar në mesin e viteve '90
dhe poeti që vdiq pak para luftës që
u zhvillua në Kosovë, sikur ta parandjente
atë. Nuk ka gjumë për armiqtë
(Ujqit), dhe si rriedhim nuk ka gjumë as për
Kosovën; një lidhje varësie kjo e kushtëzuar
nga historia famëkeqe e vendlindjes së poetit.
Po kjo lidhje varësie qëndron ndërmjet
natës dhe pushkës. Fundi i poezisë
sugjeron një gjendje pritjeje të ankthshme
... ashtu siç ishte dhe gjendja e Kosovës
deri në ditën kur vdiq poeti.
---------------------------------------------
