Po të përqendrohemi në
rrugën dhe ecurinë krijuese për këto
dyzet vjet, mund të themi me plot bindje se Ali
Podrimja e filloi rrugën e vet poetike nën
ndikimin dhe frymëzimin gati magjepës nga
e kaluara e kombit dhe e Kosovës. Në këtë
hark kohor poetik, nën fuqinë e brishtë
dhe të virgjër të lirikut, poeti ka
arritur të njëjëzojë zërin
e unit folës, me atë të unit kolektiv.
Më pas, sidomos me vëllimin poetik "Torzo",
që me të drejtë vlerësohet si
kulmi artistik i Ali Podrimjes, uni lirik gradualisht
tërhiqet, intimizohet, zhvishet nga patosi i
unit kolektiv, personalizohet. Në këtë
fazë të rrugës krijuese (rrethi tematik
është gjithnjë në valët e
lirikës patriotike), uni përthyhet përmes
filozofisë dhe botëkuptimit të poetit,
tanimë të pjekur dhe të formuar apo
gërshetohet me reflekset e përjetimeve intime
nga përditshmëria e poetit. Në fazën
e tretë, ku mund të radhiten dhe ciklet
poetike "Mbi lumin", si lirikë poetike
ka prirje për t'u zhveshur nga mbështjellja
figurative e artikulimit poetik. Është faza
kur poeti, jo domosdoshmërisht dhe jo përherë,
botën e vet e shqipton përmes një sistemi
figurativ të konsoliduar (simbolit dhe metaforës).
Në vend të saj kemi një shqiptim të
prerë, të drejtpërdrejt, që kryesisht
artikulohet përmes shkallëzimit të
ironisë dhe, në raste të rralla arrin
në sarkazëm dhe anatemë.
