Na shprehun të ngushlluem gjetme
në vaj...
Mjerimet i mormë në pajë
Me jetë... se kjo botë mbarë
ndër gji t'Univerzumit asht një varrë,
ku qenia e dënueme shkrrahet rrshanë
me vullnet të ndrydhun në grusht të
një vigani.
Një sy i stolisun me lot të kulluet së
dhimbes së thellë
ndrit nga skaji i mjerimit,
e kaiherë një refleks i një mendimit
të hjedhtë
veton rreth rruzullimit
shfrimin me gjetë mnis së vet të mnerëtë...
Por kreu varet, syn' i trishtuem, mbyllet
e nga qerpiku një lot i kjart' shtyhet
rrokulliset nga ftyra, bie në tokë e thrrimet,
e ndër thrrimet e vogla të lotit ka një
njeri lindet
Secili prej tyne n'udhë të fatit të
vet niset
me shpresë në ngadhnim ma të vogël,
përshkon të gjitha viset
kah rrugët janë të shtrueme me ferra
e rreth të cilave shifen
vorret të shpëlamë me lotë e të
marrët që zgërdhihen.
