O vullnete të ndrydhuna ndër
grushta të çelikta të shekujve
të kaluem!
O vullnete të shtypuna me themra të ngurta
të titajve
të tërbuem!
Të cilët n'udhë për në theqafje
këtejpari i ranë
dhe vatrat tona në mjerim i përlanë...
O vullnete të ndrydhura!
O vullnete të shtypuna!
Shkundni prangat të mbrapshta! E me britmë
ngadhnyese,
me hove viganash, dëshirash flatruese,
turniu në të gjitha anët dhe poshtë
në dhè zbritni
ndosht' aty keni për të gjetë fillin
e një hymni,
që Illyri e vjetër ndër kremtime këndonte,
ndërsa zemra e kombit në liri kumbonte.
O vullnete të ndrydhuna!
O vullnete të shtypuna!
Tash shëgjetat e flakta të shprehjes suej
zharitse
drejtoni kah qiella në ball të hyut a të
dreqit,
i cili fatin tonë mbytte në mnijë të
vet përpise
a dijë se të Birt' e Shqipes folen ia ngrehën
vetvetit.
