Buzmramja u dridhte ndër afshet
e mbramë
të diellit përndimuer
me kuqlim e tisa purpuer,
me kaltrina të kullueta në qiellë e
në sy tand.
ku në fund u pasqyronte një dashni e lume
si vegimet e fatbardhsis në lima,
mbi të cilin tërthuer fluturon një
pëllumb
dhe gëzime të pamatna gugon pa pra.
Zojushë, q'at buzmramje
unë andrroj me andje
dhe me një dashni të pastër
ata dy sy tuej të kaltër,
që m'u falnë letë
me një shikim diskret.
