Qiell Dimri

Qiell dimri,
Dyndje kujtimesh.
Unë ndeza një cigare, u afrova te dritarja.
Më ngjan, se nuk bien flokë dëbore nga qielli.
Por mijëra letra, që kurrë nuk i mora.
Letra të largëta,
Shkruar nga duar të largëta,
Edhe se retë më të largëta.

1936

Jeta dhe Vepra

Hyrje

Botimet

Analiza

Qëndresa tek Kadare

Dilema ndërmjet Urës dhe Kështjellës

Ringjallja dhe Kulti i Besës

Kronikë në Gur

Nëpunësi i Pallatit të Ëndërrave

Dimrat në Romanet e Kadaresë

Poezi

Edhe kur Kujtesa

Gjuha Shqipe

Kërcënimi

Kinema e Vjetër

Koha e Pamjaftueshme

Kristal

Ky Dimër

Laokoonti

Mall

Malli i Shqipërisë

Në Leksion

Në Parkun që e Mbuluan Fletët

Një Vajzë

Tetor

Fund Vjeshte

Qiell Dimri

Të Huaj jemi

Ti dhe Hëna

Ti ishe për mua

Ti qave

Unë pashë lulet e para

Varri

Kronikë në Gur

Fragmenti I

Përbindëshi

Fragmenti I

Nëpunësi i Pallatit të Ëndërrave

Fragmenti I

Gjenerali i Ushtrisë së Vdekur

Fragmenti I

Qyteti pa Reklama

Fragmenti I

Fragmenti II

Fragmenti III

Fragmenti IV

Fragmenti V

Fragmenti VI

Fragmenti VII